Pamiętnik Ludmiły #13 ~ "Wiem, że mnie okłamałaś."

*Federico*
Właśnie teraz sobie uświadomiłem co ja najlepszego zrobiłem. Jestem idiotom. Jak ja ją mogłem tak potraktować? Może uda mi się ją przekonać, aby została? Porozmawiam z nią jutro w szkole. Mam nadzieję, że mi wybaczy. Porozmawiam z Fran. Może Ona wie, gdzie teraz jest Ludmiła. Poszedłem pod pokój mojej siostry i usłyszałem, że z kimś rozmawia. Chciałem podsłuchać o czym rozmawia, ale przez przypadek strąciłem doniczkę, która spadła na podłogę i się rozbiła.
 - Muszę kończyć, bo Fede podsłuchuje. Nie gniewaj się na niego. Do zobaczenia jutro w szkole. -  rozłączyła się i otworzyła drzwi.
 - Rozmawiałaś z Lu? - zapytałem bez chwili namysłu.
 - Tak. - odpowiedziała i skrzyżowała ręce na piersiach. - Czy Ty zdajesz sobie sprawę z tego co zrobiłeś?
 - Tak wiem, jestem idiotom. - chciałem, aby odpuściła sobie kazanie. - Powiedz mi lepiej co z nią?
 - Powiem tylko, że nie będzie tutaj mieszkać, ale będzie chodzić do nas do szkoły. - ulżyło mi.
 - To gdzie teraz będzie?
 - W hotelu.
 - Ok. - posmutniałem. - Dzięki za informację.
Wyszedłem z pokoju mojej siostry i udałem się pod prysznic. Zajęło mi to 15 minut. Wyszedłem i położyłem się do łóżka. Moja poduszka nadal pachniała perfumami blondynki, ponieważ spała u mnie poprzedniej nocy, kiedy wszytko było dobrze.... Przytuliłem poduszkę do siebie i zasnąłem.


*Ludmiła*
Obudziłam się rano. Wstałam i poszłam do łazienki, aby wykonać poranne czynności. Zajęło mi to pół godziny. Spakowałam jeszcze potrzebne materiały i wyszłam z mojego pokoju hotelowego. Zakluczyłam drzwi i schowałam je do torby. Jak dobrze, że nie muszę dźwigać książek. Wyszłam z hotelu i udałam się w stronę szkoły. Droga zajęła mi trochę czasu. Weszłam do budynku pięć minut przed dzwonkiem. Ku mojemu zdziwieniu nikt się na mnie nie patrzył. Ulżyło mi. Ruszyłam w stronę szafek. Przy mojej stał nie kto inny jak Felipe. Bałam się, ale w końcu musiałam wziąć książki z szafki. Podeszłam bardzo pewnie. Udawałam, że go nie widzę, co najwyraźniej go zdenerwowało. Zamkną moją szafkę i popchnął mnie tak, że uderzyłam plecami o pozostałe szafki. Ból momentalnie przeszedł, przez moje ciało. Bałam się. Spojrzałam niepewnie na jego twarz. Zamachnął się i mnie uderzył. Już miał to zrobić jeszcze raz, ale ktoś mu w tym przerwał. Był to Federico. Ucieszyłam się na jego widok. Włoch stanął przede mną, i uderzył blondyna z całej siły w nos. Czerwona ciecz zaczęła się sączyć z jego nosa, a On sam osunął się na ziemię. Złapał się za bolące miejsce, wstał i ruszył w stronę gabinetu pielęgniarki. Zostałam sam na sam z Fede. Odwrócił się w moją stronę i przytulił mnie mocno do siebie. Co się z nim stało? To nie jest ten sam chłopak co wczoraj. Po tym jak go okłamałam On mnie przytula. Odwzajemniłam ten gest pomimo, że bardzo bolały mnie plecy i policzek. Po chwili odsunął się ode mnie i dotknął mój czerwony od uderzenia policzek.
 - Lu... - zaczął. - Wróć do domu........
 - Nie. - przerwałam mu. - Do końca tego miesiąca mieszkam w hotelu. Później wracam do Buenos Aires.
 - Nie możesz. - złapał mnie za ręce.
 - Dlaczego nie? Nic mnie tu nie trzyma.
 - Nie pozwolę, abyś zmarnowała taką szansę. - tą piękną chwile przerwał dzwonek. Wyrwałam się z objęć Federico. Zabrałam odpowiednią książkę i udałam się na lekcje.

~ Po zajęciach ~

Właśnie miałam wychodzić z budynku szkoły, gdy ktoś złapał mnie za ramię. Był to nie kto inny jak Felipe. No błagam!
 - Myślisz, że tak łatwo ode mnie uciekniesz? - obok niego zjawili się jego "przyjaciele" - Nawet nie wiesz w jakim błędzie jesteś.
Już miał mnie uderzyć, ale ktoś znowu złapał go za rękę. Był to Fede. Znowu mi pomaga.
 - Może zmierzysz się z kimś w swoim wieku i nie słabszym od siebie. - Federico go popchnął, a znajomi chłopaka przyglądali się całej akcji. - Odwal się od niej.
Federica złapał mnie za rękę i pociągnął w stronę wyjścia. Wyszliśmy z tej potwornej szkoły. Na moje nie szczęście dom Włocha i hotel, w którym aktualnie mieszkam znajduje się w dwóch różnych kierunkach.
 - Fede, dzięki. - posłałam mu ciepły uśmiech, który odwzajemnił.
 - Nie masz za co. - odwróciłam się. Chciałam odejść, jednak mnie zatrzymał. - Wiem, że mnie okłamałaś.
 - K... Kiedy? - zaczęłam się jąkać. Kurde! Akurat w takim momencie?
 - Wczoraj w parku. - zaczął szukać czegoś w kieszeni. Po chwili wyjął znajomy mi papier. To był mój próbny wpis do pamiętnika. Piszę tak, aby później nie zrobić błędu.. Szybko wyrwałam mu kartkę i zaczęłam wertować to, co napisałam. Spojrzałam ostatni raz na niego i pobiegłam w stronę mojego hotelu. Słyszałam jak wołał za mną, jednak nie zwracałam na to uwagi. Po paru minutach byłam w hotelu. Szybko wbiegłam do pokoju. Zamknęłam drzwi na klucz. Opadłam na łóżko i zaczęłam płakać. Po paru godzinach szlochu zasnęłam.

Hey :*
Alice Verdas wcale nie przejęła mojego bloga (Wercik ♥)
I też nic nie popsuła (Justyna ♥)
Mam nadzieję, że rozdział Wam się spodoba :*