Pamiętk Ludmiły #33 ~ "Fede, gdzie Diego i Fran?"

~Następnego dnia~
Wstałam i poszłam do łazienki wykonałam poranne czynności i poszłam na dół. Byli tam już wszyscy. Dosiadłam się do nich i zrobiłam sobie tosty. Zjadłam je i posprzątałam. Odeszłam od stołu i poszłam do siebie z szafy wyciągnęłam plecak. Włożyłam do niego Jakieś ubrania i piżamkę tym razem była to bokserka i spodenki. Na biwaku będziemy przez 2 dni więc spakowałam potrzebne rzeczy i wyszłam z pokoju. Zaniosłam je no dół i czekałam na resztę. Drugi zszedł Diego, później Fede i Fran. Rzeczy zanieśliśmy do samochodu, a następnie sami do niego wsiedliśmy. Chłopaki siedzieli z przodu, a ja z Fran z tyłu. Na miejsce dojechaliśmy po godzinie. Wysiedliśmy z auta. Rozejrzałam się wokoło.
 -Tu jest pięknie. -powiedziałam. Zewsząd widać było zielone drzewa, polanę całą w kwiatach, motylki i wiele innych detali. Fran także się tu podobało. Po chwili zachwytu wyjęliśmy namioty były tylko trzy.
 -To co my z Fran śpimy w jednym, a wy osobno? -zadał pytanie Diego.
 -Może być, tylko pod jednym warunkiem. -zastrzegł Włoch,  a Oni się na niego spojrzeli. -Nie zmajstrujcie nic bo nasi rodzice nie chcą jeszcze zostać dziadkami. -pogroził im palcem. Zaśmialiśmy się i rozłożyliśmy swoje 'domy'. Gdy wszystko było gotowe chłopcy poszli po drewno, a my z Fran układaliśmy palenisko. Gdy wrócili położyli gałęzie i usiedli obok nas. Ognisko miało być wieczorem więc teraz jest czas wolny.
 -Tu niedaleko jest woda, idziemy się pochlapać? -zaproponował mój brat. Przytaknęliśmy i ruszyliśmy za nim. Po chwili byliśmy w malowniczym miejscu.
 -Tu jest cudownie kochanie. -powiedziała Fran i pocałowała Diego. Czułam się trochę niezręcznie i Fede chyba też, bo lekko pociągnął mnie na mały mostek. Usiedliśmy i zapanowała niezręczna cisza, którą przerwał On.
 -Ludmi ja wiem, że nie chcesz na razie znowu być ze mną, ale zostańmy chociaż przyjaciółmi proszę. -powiedział, a ja go przytuliłam.
 -Dobrze. -zgodziłam się. Do nas dołączyła się zakochana para. Diego i Federico zaczęli się rozbierać, zostali tylko w bokserkach. Popatrzyliśmy na nich z Fran.
 -Idziecie z nami do wody? -zapytał Włoch. Postanowiłyśmy, że jednak zostaniemy na suchym lądzie. Więc tak też zrobiliśmy. Rozmawiałam z Fran, ale kątem oka przyglądałam się im, a bardziej Federico. Jego mięśnie i mokre włosy sprawiały, że miękły mi kolana chociaż siedziałam. W końcu opamiętałam się trochę i całą swoją uwagę skupiłam na Fran chociaż ona bez ukrywania przyglądała się Diego. Widziałam te iskierki w jej oczach. Zaczęłam machać jej ręką przed oczami.
 -Fran! Ziemia do Fran! -w końcu zaszczyciła mnie swoim spojrzeniem.
 -Przepraszam, ale Twój brat jest taki przystojny. -zaśmiałam się, a ona zgromiła mnie wzrokiem. Rozmawiałyśmy sobie o wszystkim.
 -Fran muszę Cię o to zapytać bo ciekawość bierze górę. Robiliście już TO? -zapytałam mocno akcentując ostatnie słowo. Ona spojrzała na mnie.
 -Nie jeszcze nie. Powiedziałabym Ci, zresztą ty też byś mi powiedziała. -spuściłam głowę. -Robiłaś już TO? Z kim? -dopytywała, a ja się lekko zarumieniłam. -Chcę znać szczegóły!
 -Więc to było jak jeszcze byliśmy z Twoim bratem. Wtedy gdy wy się opiliście na ognisku. On był taki czuły i delikatny. -rozmarzyłam się, ale zaraz wróciłam na Ziemię.
 -Aaa! Nie wierzę. -cieszyła się tak bardzo i głośno, że aż chłopaki się na nas popatrzyli. Zatkałam jej usta i uśmiechnęłam się do Federico i Diego. On po chwili wrócili do pływania, a my do rozmowy. Tak się zagadałyśmy, że nie zauważyłyśmy, że oni biegną w naszą stronę. Podbiegli do nas. Diego podniósł Fran, a Fede mnie. Ruszyli w stronę wody. Piszczałyśmy aby nas puścili jednak ich to nie ruszało. Wrzucili nas do wody.

*Federico*
Teraz z Lu jesteśmy przyjaciółmi, ale dobre i to. Razem z Diego podbiegliśmy do nich. Ja wziąłem Ludmiłe, a Diego Fran na ręce i wrzuciliśmy je do wody. Fran szybko wypłynęła, ale Argentynki nie było widać.
 -Diego ona umie pływać?! -Krzyknąłem przestraszony.
 -Nie wiem. -powiedział, a ja wskoczyłem do wody szukałem jej aż w końcu zobaczyłem. Podpłynąłem szybko do niej i pociągnąłem na powierzchnię. Wziąłem na ręce i położyłem ją na pisku. Nie dawała żadnego znaku życia. Sprawdzałem puls, a ona nagle usiadła.
 -BUU! Haha szkoda, że nie widzicie swoich min. -śmiała się, a my staliśmy bez ruchu. W końcu Fran się do niej dołączyła.
 -Masz tak więcej nie robić! Myślałem, że nie umiesz pływać, że się utopiłaś i to przeze mnie! -mówiłem.
 -Spokojnie, żyję,  a wy macie nauczkę. -powiedziała. Postanowiliśmy już wracać bo robiło się ciemno. Poszliśmy na miejsce naszego obozu. Tam powoli rozpaliliśmy ognisko, wyjęliśmy pianki i piekliśmy je na patykach. Później robiliśmy sobie kiełbaski.

*Ludmiła*
 -Ja nie chcę. -powiedziałam.
 -Masz zjeść bo jesteś za chuda. -powiedział Fede i dał mi patyk z kiełbaską. nie zostało mi nic innego jak posłuchać go. Zjedliśmy posiłek i Federico poszedł po coś do samochodu. Przyszedł z gitarą. Zaczął grać piosenki i wszyscy śpiewaliśmy. Później ugasiliśmy ognisko i poszliśmy do swoich namiotów. Ułożyłam się wygodnie. Nie mogłam długo zasnąć, ale po godzinie wiercenia udało mi się to.

~Następny dzień~
Obudziły mnie promienie słoneczne lekko muskające moją twarz przez cienki materiał namiotu. Przetarłam oczy i ziewnęłam. Sięgnęłam po ubrania na dzisiaj i ubrałam je. Wyszłam na polankę i uczesałam włosy. Ruszyłam w stronę wczorajszego ogniska. Był już tam Fede. Siedział i dłubał sobie patykiem w ziemi.
 -Hej. -przywitałam się.
 -Hej, jak się spało?
 -Niezbyt wygodnie. -skrzywiłam się lekko. -A tobie?
 -To nie to samo co spanie w łóżku i jeszcze z tobą, ale dałem radę. -zaśmiał się. Później siedzieliśmy w ciszy. Po chwili dołączyła do nas Fran, a zaraz po niej Diego. Zrobiliśmy sobie śniadanie. Zjedliśmy je i zaczęliśmy rozmawiać. Jutro rano mamy już wracać, a szkoda bo jest tu pięknie.
 -To co dziś robimy? -zapytałam.
 -Nie wiem, macie jakieś pomysły? -powiedział Diego.
 -Chodźmy na spacer. -powiedziała Fran. Wszyscy się zgodzili więc ruszyłyśmy na spacerek. Diego i Fran chodzili trzymając się na ręce, a mi zrobiło się smutno. Spojrzałam w bok i poczułam, że ktoś łapie mnie za rękę. Spojrzałam na nasze splecione dłonie, a później na Włocha. Uśmiechnął się do mnie lekko.
 -Przecież jesteśmy przyjaciółmi. -powiedział i pociągnął mnie do przodu. Mimowolnie się uśmiechnęłam się. Chodziliśmy po lesie. Czułam się wspaniale. Chodzę sonie za rękę z chłopakiem którego nadal kocham. Szliśmy w ciszy, rozkoszowaliśmy się nią. Obejrzałam się za siebie i zobaczyłam, że jesteśmy sami.
 -Fede, gdzie Diego i Fran? -zapytałam trochę przestraszona.
 - Jak to są za nami. -powiedział i się obejrzał. -Gdzie ich wcięło?
 -Zgubiliśmy się. Federico proszę powiedz, że wiesz jak stąd wrócić. -zaczęłam panikować.
 -Przepraszam, nie wiem gdzie jesteśmy. -powiedział, a ja mocniej ścisnęłam jego dłoń. Tak cholernie się bałam. Byliśmy sami w nieznanym nam lesie, nie wiadomo gdzie jesteśmy i czy są tu jakieś groźne zwierzęta. Co my teraz zrobimy?
Fede przytulił mnie do siebie, a ja się w niego wtuliłam.
 -Luśka nie bój się nie dam Cię skrzywdzić. -powiedział, a ja się trochę uspokoiłam. Przez następną godzinę szukaliśmy wyjścia z lasu. Byłam już bardzo zmęczona tym chodzeniem.
 -Lu widzę, że jesteś zmęczona usiądźmy. -powiedział, a ja nagle ożyłam.
 -Nie, musimy znaleźć wyjście. -powiedziałam i pociągnęłam chłopaka za rękę. Znowu chodziliśmy i szukaliśmy znanych nam miejsc. Teraz już sama usiadłam na trawie. Nie miałam siły nawet się podrapać. Słońce powoli się chowało, a ja miałam wrażenie jakbyśmy chodzili w kółko co jest bardzo możliwe. Szatyn usiadł obok mnie i bez słowa przytulił. Nie odepchnęłam go wręcz przeciwnie wtuliłam się w niego jak w pluszowego misia. Tego tez mi brakowało. Po chwili oderwaliśmy się od siebie. Oparłam głowę na jego ramieniu i sama nie wiem kiedy usnęłam.